ตำราโหรไทย

      ตำราโหรไทย  โดย... ประทีป อัครา
     นักโหราศาสดร์ที่ศึกษาค้นคว้าด้วยตนเองโดยอาศัยหนังสือและตำราเกือบทุกท่าน เมื่อศึกษาๆไปแล้วมักจะหนีไม่พ้นจากการมาถึงจุดบันจบจุดหนึ่งซึ่งจะต้องรำพึงรำพรรณ์เป็นความ ทำนองเดียวกันว่า "ยิ่งเรียนทำไมยิ่งโง่"

     และแล้ววิชาโหราศาสตร์ก็ได้กลายเบื้นวิชาประหลาดที่ "ความรู้" กับ "ความสามารถ"มักจะแยกตัวจากกันอยู่เสมอ เหมือนน้ำกับน้ำมันที่ไม่มีวันจะรวมกันได้สนิท

      ผู้ศึกษาที่ได้อ่านตำราเล่มแรกพอเข้าใจควานหมายของดาวและภพบ้างแล้ว ส่วนมากจะสามารถนำเอาความเข้าใจนั้นไปใช้พยากรณ์ได้โดยสะดวกใจ  ไม่สับสน ถึงแม้จะผิดบ้างก็ไม่ใคร่จะถือเบิ๋นเรื่องสำคัญนัก เพราะคิดเสียว่าเพิ่งจะเริ่มเรียนเริ่มรู้ แต่ถ้าไปพยากรณ์ถูกต้องเข้าก็เกิดความยินดีปรีดาปลื้มอกปลื้มใจทำให้กระตือรือร้นที่จะขวนขวายหาความรู้ให้กว้างขวาง เพื่อจะใด้พยากรณ์ได้ถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้นต่อไป

     เมื่อศึกษาตำราเล่มที่๒ เล่มที่๓  เพิ่มขึ้น เวลาพยากรณ์ก็จะต้องระมัดระวังพิจารณาหลักเกณฑ์ที่ได้เรียนรู้ใหม่ โดยใช้ความรอบคอบเพิ่มขึ้นด้วยไม่ง่ายเหมือนตอนแรกที่รู้ตำราแค่เล่มเดียวและมีกฎยึดถือเพียงกฎเดียว เมื่อยิ่งศึกษาตารามากขึ้นเป็น ๕เล่ม ๑๐เล่ม หลักเกณฑ์ในการพยากรณ์ก็เพิ่มขึ้นเป็น ๕หลัก ๑๐หลัก ทำให้เกิดความสับสนจนในที่สุดเลยไม่กล้าพยากรณ์เพราะเหตุที่ในตำราไม่ใด้ให้กฎแบ่งแยกไว้ว่าหลักไว้ไหนว่า หลักไหนสำคัญกว่าหลักไหน ควรใช้หรือไม่ควรใช่ข้อไหนในที่เช่นไรและเมื่อไร

     ผลจากการศึกษาในทำนองนี้ทำให้เป็นที่ประจักษ์กันในวงการโหราศาสตร์ทั่วๆ ไปว่าแม้จะศึกษาตำราเดียวหรือครูเดียวกันก็ตาม จะอาศัยได้เพียงเอาไว้หารือกันเท่านั้น ถ้านำดวงๆเดียวกันแยกกันไปพยากรณ์ หวังได้ยากเหลือเกินที่จะได้คำพยากรณ์เหมือนกัน คนหนึ่งจะว่าไปอย่างหนึ่ง อีกคนจะว่าไปอิกอย่างหนึ่ง แม้แต่ครูกับศิษย์พยากรณ์ดวงๆ เดียวกัน ถ้าให้แยกกันไปพยากรณ์แล้วก็ยังมักจะพยากรณ์ไปเสียคนละเรื่องอีกเหมือนกัน