วัตถุคถา

วัตถุคถา โดย บร. วรรณวิจิตร

วัตถุคถา โดย บร. วรรณวิจิตร

ตามธรรมดาผู้เขียนไม่ชอบนำทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ ของนักดาราศาสตร์ปัจจุบันมาเขียน เห็นจะเป็นเพราะ ผู้เขียนมิใช่นักวิชาการขนานแท้

เรื่องเหมือนไข่เกิดก่อนไก่หรือไก่เกิดก่อนไข่ ปัญหาโลกแตก ที่ท่านโบราณจารย์นำมา สอน นักโหรศาสตร์ขนาน “เทศ” ไม่คิดว่าโบราณจะรู้ หรือมีปัญญาส่องกล้องดูดาว ปล่อยให้ตำราที่ท่านสร้างก่อนหอดูดาว กองไว้เฉยๆ ประดับตู้ตำรา ท่านนักวิชาการขนานปัจจุบัน มักชอบดูหมิ่นโหรไทยที่ปรับปรุงร้อยกรองตำราไว้อย่าง บรรจงแล้ว

หลักวิชาการด้านดาราศาสตร์ จึงถูกผู้เขียนหยิบยกมาให้ท่าน “นักศึกษา” ที่สนใจในงานโหราศาสตร์ที่แท้จริง แบบไทยๆ ที่เต็มไปด้วยคุณภาพ แต่อ่อนทางโฆษณาไปหน่อย เรื่องเสียจนคนไม่อยากแลโหรไทย ตำราไทย สืบเนื่องมาจากการสอนลักปิดลักเปิด ขาดหลักการยืนยันและหากจะยืนยันสักครั้งก็กลับสนใจโหรเทศมากกว่า เพราะขาดการศึกษาให้แจ่มแจ้ง คนมีตำรามากไม่ใช่จะ “สัพพัญญํู” ไปทุกคน มิฉะนั้นเขษมบรรณากิจก็คงจะเป็นนักโหราศาสตร์ ระดับโลกไปนานแล้ว การอะไรที่คิดไม่ได้ คนอื่นคิดได้ทำได้ ก็ว่า “แหกคอกนอกรีต นอกครู”

พ.ต.อาจารย์ วิจอม ปรีดานุช มีตำราสารพัดเก่าขน าดสรุปวิทยา พิไชยสงครามวชิรญาณรายเดือน ข่อย ฯลฯ คถาสฤษสาคร เทวสงคราม ฯลฯ และใหม่ขนาดเยี่ยมอ่อง รวมโหราศาสตร์ทุกชาติเป็นภาษาอังกฤษ ลาติน ก็ยังเก่งได้แค่เห็น คือใครพูดผิดท่านรู้ แต่แจ่มแจ้งแดงแจ๋ขนาดเรา ท่านก็ต้อง ลดเบี้ยตะแคงเรือให้ ท่านเคย เป็นเจ้าคุณ ฝ่ายอักษรศาสตร์วินัยธร เคร่งทฤษฏีกระดิกไม่ได้ เห็นจากท่านพยายามต าหนิภาษาโหรอยู่เสมอๆ ก็ยังยอมรับฟัง ความคิดคนอื่น ที่ตื่นๆ เชยๆ ขนาดเรา และเบ๋อไบ๋ขนาด "อาเจียน" ท่านก็ยังให้สนามและโอกาสพิสูจน์รับฟัง ไม่เคยผู้ นโยบาย ใครๆ ไม่ยอมแก้ไขสิ่งที่ไม่มีข้อยืนยัน ผู้เขียนพูดเรื่อง "รามเกียรติ์" ถ้าโหราศาสตร์ หรือจะเป็นต านานปร าปรา แค่ไหน” มาประกอบค าพยากรณ์ และหลักกับยุให้พยายามเขียน แทนที่จะพูดว่า เอ ไม่มี ไม่เคยได้ยิน เป็นไปไม่ได้ หรือปรายตามองอย่างหยามหยันไม่แน่ใจ

อย่างไรก็ตาม เรื่องของผู้เขียน มาจากตำราอย่างแน่นอน แม้ลักษณะการเขียนจะคล้ายบทความก็เถอะ ก็เป็น ตำราที่กลาดเกลื่อนบ้าง ไม่ค่อยมีหรือไม่มีขาย หรือวางให้อ่านตรงไหนเลย

ผู้เขียนก็มิได้เจอะเจอสำนักชีปะขาวที่ไหนดอก เพราะก็เพิ่งเห็นคุณและความจำเป็นตำราโหราศาสตร์ระยะ ประมาณแค่ ๑๐ ปีมานี้เอง เหตุที่คิดเช่นนั้นก็เพราะพูดอะไรให้ใครฟัง ก็เหมือนเขาได้ยิน “ดาวโม้” หรือทำหน้าเหมือน เห็นสิ่งประหลาดมหัศจรรย์เสียบ้าง การเป็นนักพยากรณ์ที่คล่องเกินไป อาจจะกลายเป็นคนทรงหรือผู้มี “ญาณ” อะไร ต่ออะไรไปง่ายๆ บางทีก็ว่าเป็นที่ดวงดี ใครที่เคย ฟังการคุยหรืการพยากรณ์เมื่อ ๑๐ กว่าปีก่อน ตามมาที่บ้าน เป็นผิดหวังกันทุกคน เพราะทุกคนคิดว่า บ้านผู้เขียนคงเต็มไปด้วย “สรรพตำรา” อะไรต่ออะไร ที่ผู้เขียนคุยฟุ้งควักจากพุง มากอง ดูจะเลื่อนลอยในสายตาเพื่อนโหร การไปปาฐกถาจากสมาคมโหรแห่งประเทศไทยสมัยก่อน ที่มีหลายรสหลาย วิธีไม่เคยหยิบแผ่นกระดาษใดๆ ขึ้นมาจด นอกจากเกี่ยวกับตัวเลข หรือเขียนขึ้น เพื่อคิดทบทวนโต้แย้งคำอภิปราย เหล่านั้น ในทางหาความแจ่มแจ้ง แก่สมาชิกที่ทำเหมือนน้ำท่วมปาก ทั้งๆ ที่อยากถาม

ในความรู้สึกครึ่งๆ กลาง ของเพื่อนโหร ถึงจะยอม รับความคล่องที่พยากรณ์ของผู้เขียน แต่ทุกคนก็ลังเลในการ ใช้หลักของผู้เขียน ก็น่าให้เขาว่าเช่นนั้น เพราะผู้เขียนมีคำอธิบายหลัก “เชย” ที่สุดก็ว่าได้ เพราะไปมุ่งคิดว่า สมาชิกสมาคมฯ คงจะรู้อะไรๆ เยอะแยะรุงรัง เหมือนตนเองรู้ และตระหนักเจียมตัวเจียมใจตนเอง ในฐานะผู้น้อย กระโดดเข้า ไปตีบ่าตีวง ก็เพื่อหาอะไรต่ออะไรเพิ่มขึ้น (พูดง่ายๆ ก็คือ หลับตาเห็น คิดว่าสมาคมโหรนั้นคือ แหล่งคนมีความรู้อย่าง วิจิตพิสดาร) การอธิบายอะไรที่เกี่ยวข้องกับคำพยากรณ์ ก็เลยกระโดดไปกระโดดมา (ก็ผู้เขียนไม่ใช่นักพูดที่ได้โลห์มาจากไหน) ก็พูดไปตามความเข้าใจ คือ เข้าใจว่าสมาชิกผู้ถามรู้ และเข้าใจว่าตัวเองกำลังคุยกับคู่สนทนาไม่ได้ “ ยกร่าง” บัญญัติกฎหมายเข้าสภา หรือก าลังเรียงความให้ “นักปราชญ์” อ่าน

โธ่ ผู้เขียนก็เป็นคนมีความรู้เข้าขั้น “เดอะ” เหมือนกัน มันเสียตรงที่ไม่เหมือ นใครและไม่มีใคร เหมือน อีกประการหนึ่ง ก็คือรู้ตรงกลาง รู้ตรงริม รู้ตรงหัว แต่ไม่ยักรู้ตลอดตัว จะให้พูดเหมือนเรียงความ หรือท่องจ า “สูตรคูณ” กระไรได้

มีอยู่สมัยหนึ่งประมาณปี ๒๕๑๐ เป็นสมัยลูกเล่นดัง ผู้เขียนไปเยี่ยมยังสำนักอาจารย์มหาบรรเทา จันทรศร ที่ เป็นอาจารย์พระที่หนุ่มที่สุดในยุคนั้น เกิดครึ้มให้ผู้เขียนพยากรณ์ ผู้เขียนทายว่า .... ก่อนวันผู้เขียนจะไป ๑ วัน ไฟฟ้าโคมหน้าบูชาแตก และทำอุปกรณ์ก่อสร้างขนาดย่อมไฟฟ้า ประเภทเลื่อยหัก ท่านมหาร้อง ... แน่ะ เพิ่งมาทำไมรู้มากนัก เอาอะไรมาทาย? ผู้เขียนว่า พระเกตุ ท่านมหามองตาคุณ สำราญ สมุทวานิช ผู้เขียนว่า ... ท่านต้องใช้หนี้แทนโยม มารดาสองหมื่น ท่านมหาว่า ...

แน่ะๆ ดูเขาทาย เพิ่งจ่ายไปสดๆ แต่ไม่ว่าจ้องหน้าแย้งว่า ราหูกับจันทร์ไม่เห็นสัมพันธ์ กันเลย นั่งทางในเอาอะไรทาย อาจารย์ไปรษณีย์ คุณบุญช่วย ชุ่มเชิงรักษ์ ทำหน้าเหมือนอะไรค้างในคอ เพราะพฤหัส จันทร์ของท่าน กำลัง ปั้นตัวในพยากรณ์สารอยู่ ท่านมหาบรรเทา ... เอามาจากไหนกัน จากจักทีปนีเรื่อง อีกกาถู กระสุน ไม่เชื่อถาม พ.อ. ประพิษ สุทธิบุตร ผู้การประพิษหรือเจ้าของนามปากกา "อาตมัน" ทำหน้าเรี่ยๆ เท่านั้นแหละ มหาบรรเทา ค้นหาหนังสือจากห้องสมุดจนเหงื่อโทรม แล้วก็ไปไล่เบี้ยกับอาจารย์ที่นั่งๆ กันอยู่ ๖-๗ คน คุณสำราญดู เหมือนจะไวกว่าเพื่อน ให้ทวนคำกลอนฉันท์ให้ฟัง ผู้เขียน ... "ดุจกานกเค้าคู่ บุพเวรหนหลัง" วัตถุคถามีไว้สำหรับ จะสรุปประเด็น แต่ผู้เขียนกำลังแจงสี่เบี้ยเพื่อให้ทราบวัตถุคถาคาเดียว

ที่มา : https://sunwasa.files.wordpress.com/

#คุณยายกลิ่นโสม
#เรียนโหราศาสตร์ไทยด้วยตนเอง .. ได้ที่
#บ้านคุณยายกลิ่นโสม
#baankhunyai.com